Just Kids

تابستانی بود که کولترین درگذشت، تابستان عشق و شورش، و تابستانی بود که یک برخورد تصادفی در بروکلین، دو جوان را در مسیری از هنر، فداکاری، و شروع سوق داد.

پتی اسمیت به عنوان یک شاعر و مجری تکامل پیدا کرد و رابرت مپلتورپ سبک بسیار تحریک آمیز خود را به سمت عکاسی هدایت کرد. آن‌ها که در بی‌گناهی و شور و شوق بودند، شهر را از جزیره کونی به خیابان چهل و دوم و در نهایت به میز گرد مشهور شهر کانزاس مکس، جایی که گروه اندی وارهول دادگاه برگزار می‌کردند، طی کردند. در سال 1969، این زوج در هتل چلسی اردو زدند و به زودی وارد جامعه ای از مشهور و بدنام، هنرمندان تأثیرگذار روز و حاشیه های رنگارنگ شدند. زمان افزایش آگاهی بود، زمانی که دنیای شعر، راک اند رول، هنر و سیاست جنسی در حال برخورد و انفجار بود. در این محیط، دو کودک با یکدیگر پیمان بستند که از یکدیگر مراقبت کنند. ناقص، عاشقانه، متعهد به خلق کردن، و با تقویت رویاها و انگیزه های متقابلشان، آنها در طول سال های گرسنگی یکدیگر را برانگیختند و برایشان تامین می کردند.

Just Kids به عنوان یک داستان عاشقانه شروع می شود و به عنوان یک مرثیه به پایان می رسد. این شهر در اواخر دهه شصت و هفتاد به عنوان ادای احترام به شهر نیویورک و به ثروتمندان و فقیران، شلوغ‌ها و جهنم‌هایش خدمت می‌کند. یک افسانه واقعی، پرتره ای است از صعود دو هنرمند جوان، مقدمه ای برای شهرت

It was the summer Coltrane died, the summer of love and riots, and the summer when a chance encounter in Brooklyn led two young people on a path of art, devotion, and initiation.

Patti Smith would evolve as a poet and performer, and Robert Mapplethorpe would direct his highly provocative style toward photography. Bound in innocence and enthusiasm, they traversed the city from Coney Island to Forty-Second Street, and eventually to the celebrated round table of Max’s Kansas City, where the Andy Warhol contingent held court. In 1969, the pair set up camp at the Hotel Chelsea and soon entered a community of the famous and infamous, the influential artists of the day and the colorful fringe. It was a time of heightened awareness, when the worlds of poetry, rock and roll, art, and sexual politics were colliding and exploding. In this milieu, two kids made a pact to take care of each other. Scrappy, romantic, committed to create, and fueled by their mutual dreams and drives, they would prod and provide for one another during the hungry years.

Just Kids begins as a love story and ends as an elegy. It serves as a salute to New York City during the late sixties and seventies and to its rich and poor, its hustlers and hellions. A true fable, it is a portrait of two young artists’ ascent, a prelude to fame